ANNEDE SÜT BİTTİ!

O kadar cok araştırdım ki bu konuyu.. Açıkcası doğru düzgün bir uzman görüşü bulamadım. Okuduğum farklı sitelerin hepsinde de aynı yazılar var. Kopyala yapıştır yöntemi:) O yazılarda da benim aradığım şey yoktu zaten.
Kızımı 27 aylık olduğunda sütten keserken yaşadıklarımı benim durumumu yaşayan annelerle paylaşmak istedim. Kendi tecrübemi, olduğu gibi kızıma tuttuğum günlükten paylaşıyorum . Sevgiler...

 İlk Gün

"Bağımsızlığını kazanman için artık bunu yapmamız gerekiyordu. Anneciğinin sütü artık, senin ihtiyaçlarını karşılamaktan çok sıkıldığında, bir saldırma oyunu haline gelmişti. Ya da babanla oynarken bazen aniden aklına süt emmek geliyor ve birden yanıma geliyordun. Hele tam ben de sana yemek hazırladıysam, sen sütü tercih edince iştahın kesiliyor yemeğini yemiyordun.Tabi ben de çok üzülüyordum. Şubatta işe başlamadan bu işi halletmeliydik..

Seni emzirmeyi, emzirirken yüzünün dudaklarının o tatlı ifadesini, bana , babana laf yetiştirmeni , bir yandan da emmeye devam etmeni çok seviyordum canım kızım..

Sabah kalktın kahvaltımızı ettik. Uzun süre süt istemedin. Saat 10 civarındailk sütünü istedin ve tabi bendeki heyecanı sorma. O çok düşündüğüm kendi kendime tekrarladığım sözleri söyledim sana; “Kızım artık annede süt bitti, kalmadı, seni anlıyorum emmek istiyorsun ama süt yok kızım..”(abla oldun sözüne tepkili davrandığı için böyle söylemedim)İlk tepkin tabi ağlamak oldu. Sana sarıldım ve ardından nöbet ertesi dinlenmekte olan baban geldi. Sana sarıldı. Dr. Martha Sears’ın kitabında yazdığı gibi ağlamanı engellemedik, ağlamana izin verdik. Ağlaman bitip biraz rahatladığında sana çikolata ister misin diye sordum ve nihayet yüzünde bi gülümseme belirdi:) Bol bol yedin:) Sonra baba seni gezmeye götürdü. Çikolatalarla eve geldiniz.:)))))

Emerek uyumaya alıştığın için ilk gün öğlen uykunu uyumadın. Bol bol babayla vakit geçirdiniz, oynadınız.

Akşam uykun gelince aklına yine süt geldi. Her seferinde seni kucağıma alıp aynı cümlelerle anlattım sana..

 İlk günü böyle atlattıktan sonra tabiiki süt isteklerin devam etti ama usanmadan aynı açıklamaları yaptım sana. Ağlamanın dozajı da gitgide azaldı. Ama anne bi denesem der gibi bir halin vardı. Belki süt vardır diyordun :)Baban seni boş bırakmadı tabi ,oyunlar , alışverişler saatler ,yürüyen bebekler filan derken bu iş ona da biraz pahalıya patladı..:)Sonunda bu isteklerin de azaldı ve başardık.

BİR HAFTA SONRA

Aradan bir hafta geçmişti...

Hala beni kucaklayıp, anne süt bitti diyorsun. Unutmadın yani.. Ama artık ağlamıyorsun...
....

Uzun süre de unutmadın kızım..İki ay olacak seni sütten keseli.Hala o güzel evcilik oyunlarında bebeklerini emziriyorsun..

Annelerin tecrübelerini bilmem ama benim kızım emmeye çok düşkün olmadığı halde her zamankinden daha huysuz oldu..Çabuk sinirleniyor..Ama bir kez bu yola girdikten sonra dönüş olmuyor.
Ama bu işe karar verdiyseniz ve artık emzirmekten yorulduysanız (miniğinize de kıyabiliyorsanız en zoru da bu)bu işi bitirme zamanı gelmiştir.
Herkese kolay gelsin..